Beste Koffieleuters en Koffieleuterinnekes,

Lest was ik op bezoek bij Toontje Sop, ge kent hem wel de beste man die menig keer op het podium bij de Koffiegatse zittingsavonden hi staon schitteren. Na jarenlang als tonprater door het leven te gaan heeft hij zijn loopbaan een andere wending gegeven, tegenworrig gaat hij als verhalenverteller door het leven. Nie ut een boek maar zo uit zunne blote kop.

Toontje, de beste man, vertelde me een prachtig verhaal over het schonste durpke op aarde, genaamd Koffiegat. Een paor daog per jaor komt dit durpke echt tot leven, het schittert zich in prachtige kleuren, er klinkt muziek en uitgedoste mensen feesten en dansen erop los. Het levensmotto van dit volkske luidt ‘Of ge vierkant bent of rond, maokt plezier dè is gezond’, en dè doen ze daor, volop, geloof me.

Het is een bijzonder slag volk, dè volk uit Koffiegat, maar het is ut goed hout gesneeien. In dees durpke doen ze het samen, vur die daog werkt zowel jong als oud wekenlang an de schonste praalwagens, van het ontwerp tot de utvoering, muziek, dansjes, kostuums, alles maokt dees volkske zelf. Ze krègen hierbij hulp van veul gulle ondernemmers maar ok helpen dees vriendengroepen mekaor. Jong krègt spul van oud en komde wat gaas of verf tekort dan kunde dè vaak voor enkel ne glimlach bij d’n concurrent gan haolen. Hoe bijzonder is dè! Weken werken om tijdens d’n grote optocht op d’n zondag het heul dorp en mensen van buitenaf te laoten genieten van al dat schons in Koffiegat.

Dees grote fist hi elk jaor nun andere prins die de scepter zwaait, en die mag dè hillemaol op z’n eigen manier doen. Dees jaor is dè Prins Kubus de Vierkantste mee zunne prinses Ilse. Dees twee markante Koffiegatse persoonkes brachten lest een bezuukske aan het sprookjesbos van Koffiegat, ja dè hebben ze daor sinds kort ok, vertelde Toontje me. Prins Kubus verloor onderwegen een paar kostbare kubus-bouwpakketten en hij ziet ze gerre terug. Als de eerlijke vinders de kubus goed in mekaar weten te zetten maoken ze kans op een vatje bier gesponsord dur Het Wapen van Westerhoven. Hiervoor zullen zij op zaterdag 10 februari tussen 21.00u en 22.00u mee een tiental compagnons naar de Buitengaander moete komme.

Maar Toontje toch, waar kunnen ze die dan verlorren zen vroeg ik hem. Toontje vertelde me det ie de sprookjesboom hai gesproken. De sprookjesboom had van bovenaf alles goed kennen zien. Achter de Beekse Berry zag hij Prins Kubus mee z’n prinses Ilse hand in hand de bossen in gaon, ze bleven effe hangen bij Tepelstreeltje. Niemand weet, niemand weet, dat ik Tepelstreeltje heet… Ze vervolgden hun route verder dur het sprookjesbos. Ze kwaomen klein dumke tegen, die hai toch zo’n verdriet, zijn kleine dumke vennen kon hij niet. Ze kwaomen sneeuwwitje tegen en ok de dwergen, wa han die toch te verbergen?

Via de meander kwaomen ze weer op d’n harde weg maar wat was da? Tafeltje dekje, ezeltje strekje, vogels die rocken, nun fakir in de lucht, hier maokten zij ooit hun allerurste vlucht. Er waor nun aantal vreemde snuiters an boord, ze landden durrum al snel op Westerhoven Noord. De pijlen van d’n guld moesten ze ontwijken, terwijl aannemer B in de buurt van het Monseigneur Biermansplein lag te bezwijken. Via Milfies kapsalon en de boelebussenweg naar de schonste Indische waterlellies, van ver konde de muziek al horen. Dansende beauty’s wie kan ze bekoren?

Bij holle bolle Gijs bleven ze efkes staon om na het aansteken van een kerske hun pad weer verder te gaon. Ze liepen via Lampje achter de Leemskuilen, daor hurde ze toch een arm meske hard huilen. Het was roodwitje met een mandje in der hand, Prinses Ilse vroeg ‘Maor roodwitje, wa is er toch an de hand?’ Ik gai naar grootmoeder kuukskes brengen maar ik ben de weg kwijt zei ze snel, ‘lopt maar mee ons mee’, zee Prins Kubus ‘dan brengen we je wel’. Samen liepen ze langs de tuin met de kabouters van Pietje Val daar schrokken ze van een extreem harde knal. Willie Woke was gevallen mee zunne fiets, z’n goei broek was kapot maar gelukkig hai ie verder niets. Ze hielpen hem gauw overeind, kwamen bij grootmoeder aan en namen toen afscheid.

Wiste Mie, Prins Kubus dè is me toch nun echte schijtluis, durrum liepen ze mee nun grote boog om het spookhuis. Ze hurde in de verte feestgedruis, ‘daor gaon we op af’ zee Prinses Ilse, dè lekt wel in het bejaardentehuis. Der wier nun opa maor liefst honderd jaor, nie normaal is dè toch, tis wel echt waor. En wa denkte.. dur bleven ze hangen tot diep in de nacht, dè hadden van dat koninklijk stel ok nie anders verwacht. Na heel wa borrels gingen ze dan eindelijk op huis an, ze wisten alleen de weg nie mir, moesten ze nu rechts of links afslaon… Ze zen uiteindelijk thuis gekommen dè dan wir wel, en uiteraard het lempke van de frietpan an ze han nog trek in een vette frikandel.

Ja Mie, wan verhaal hè. Wa denkte gij zo dè goed gan kommen? Ja tuurlijk Toontje, daar heb ik alle vertrouwen in. Die kubus wordt wel rond gemaakt, in koffiegat komt het altè goed.

Een schon verhaal van nu schonne mens, onze Toontje. Koffieleuters en koffieleuterinnekes, gullie zorgt toch dè dè rond komt hè, dan maoken we er saomen een schon fistje van.

Gegroet,

Mie Leut

𝗪𝗶𝗹 𝗷𝗲 𝗸𝗮𝗻𝘀 𝗺𝗮𝗸𝗲𝗻 𝗼𝗽 𝗱𝗶𝘁 𝗴𝗿𝗮𝘁𝗶𝘀 𝘃𝗮𝘁 𝗯𝗶𝗲𝗿, 𝘇𝗼𝗿𝗴 𝗱𝗮𝗻 𝗱𝗮𝘁 𝗷𝗲 𝗵𝗲𝘁 𝗿𝗲𝗴𝗹𝗲𝗺𝗲𝗻𝘁 𝗴𝗼𝗲𝗱 𝗱𝗼𝗼𝗿 𝗹𝗲𝗲𝘀𝘁 𝗲𝗻 𝘃𝗼𝗹𝗱𝗼𝗲𝘁 𝗮𝗮𝗻 𝗮𝗹 𝗱𝗲 𝘃𝗼𝗼𝗿𝘄𝗮𝗮𝗿𝗱𝗲𝗻. 𝗛𝗲𝘁 𝗿𝗲𝗴𝗹𝗲𝗺𝗲𝗻𝘁 ‘𝗪𝗶𝗲 𝗺𝗮𝗼𝗸𝘁 𝗱𝗲 𝗸𝘂𝗯𝘂𝘀 𝗿𝗼𝗻𝗱’ 𝗶𝘀 𝘁𝗲 𝘃𝗶𝗻𝗱𝗲𝗻 𝗼𝗽: http://www.dekoffieleuterswesterhoven.nl/reglement-wie...